In het boek Het kan ook anders van Adam Grant komt op pagina 93 een simpel modelletje waar ik de afgelopen tijd veel gebruik van heb gemaakt. Ziek zijn en de oorzaak zoeken, zet je aan het denken en handelen:) Het is een gedragsmodel dat ontwikkeld is op basis van werk van de econoom Albert O. Hirschman en later uitgewerkt en aangepast. Het initiële idee in Exit, Voice and Loyalty (1970) is dat als je als klant ontevreden bent met een organisatie, je twee keuzes hebt: vertrekken (exit) of protesteren (voice). De tevreden staat is de loyale staat. Dit principe geldt ook voor stemmers of inwoners van landen. Of zelfs van continenten, zie daar de ontevreden Britten en hun brexit.
Daar is later vanuit de gedragspsychologie een vierde element aan toegevoegd: negeren (neglect). Dit model staat bekend als het Exit-Voice-Loyalty-Neglect (EVLN) model. Het maakt het mogelijk om gedrag van medewerkers te bepalen en daar vanuit de organisatie adequaat op te reageren.
Naast een analyse van je eigen positie in een rol, je werk of een relatie, kun je ook met je gedrag aan de gang. Lang heb ik sommige situaties gelaten, ik zat in een negeermodus. Dat is niet handig, schadelijk voor mezelf en mijn omgeving. Doorzetten is een ander alternatief, maar op de lange termijn, als je echt iets wilt veranderen zonder te vertrekken is protesteren het slimste alternatief. En daar zijn weer heel veel methodes voor. Maar alleen het bewust bezig kunnen zijn, is al winst van dit model.
No comments yet.