Twee citaten over schrijven:
“Hier volstaat het op te merken dat een literair tijdschrift zoals Hollands Maandblad niet hetzelfde is als een weblog. Dit laatste genre bestaat dankzij het abuis dat iemand die iets wil schrijven daartoe ook in staat is.” (Bastiaan Bommeljé op zijn Volkskrant weblog, 23 maart 2006)
“Het mooiste in het leven is geschreven hebben en gaan neuken, maar geneukt hebben en nog moeten schrijven is de hel.” (Maria Goos citeert Robert A.T.)
Andere mooie uitspraken over schrijven, schrijvers en bloggen, bloggers hoor ik graag.
Het is verbazingwekkend. Er schijnt een groep webloggers en schrijvers rond te lopen, die van mening zijn, dat je iets alleen mag doen als je er goed in bent.
Het lijkt op het idee, dat top voetballers als Marco van Basten, Pele, Eusebio zouden gaan zeggen: Alleen als je goed genoeg bent om in de ere-divisie of de serie A te spelen, dan mag je voetballen.
Maar wat al deze schrijvers vergeten, is dat het juist de schrijvers onder de lezers zijn, die het meeste aandacht hebben voor andere schrijvers.
Verder wie heeft deze schrijvers aangesteld om te bepalen wie, wanneer, wat en met welke kwaliteit mogen schrijven?