Bijna 25 jaar geleden (op 16 september 1986 om precies te zijn ) overleed mijn moeder, Gerda. Tien jaar voor haar zus, mijn tante Jacqueline die in 1996 aan een hartinfarct overleed. Ze scheelden ook tien jaar en werden dus nagenoeg even oud, 49 jaar. Beiden waren begin juni jarig, de 13de respectievelijk de 7 juni. In die jaren zaten we de verjaardagen altijd in Haren te vieren, bijna altijd als de Roland Garros finale op zondag gespeeld werd. Als kinderen zaten mijn zus en ik tussen de pratende en drinkende volwassenen. Tennis op dus. En elk jaar, ook dit weekend, moest ik aan die finale denken. 25 jaar geleden was de laatste keer dat ik mijn moeder en tante levend samen zag. Ziek was Gerda al wel, eigenlijk doodziek maar dat had ze na een attack in februari door extreem hoge bloeddruk, goed verborgen. Tijdens de laatste vakantie in Engeland stopte ze met de medicijnen om haar bloeddruk laag te houden. Aan de absoluut geen zout, koffie, sigaretten en alcohol werd weeldig de hand gelicht. En als een attack haar zou verlammen, daar hadden we al over gesproken want ze wist maar nooit. Op 16 september hield het dus, gelukkig, in één keer allemaal op.
Dit weekend omringt door familie bij de barbeque, terwijl Nadal Federer van de baan stampte, moest ik daar soms even aan denken. Ze liet de zon een poosje langer schijnen in Utrecht, denk ik dan maar. Op naar mijn 49ste verjaardag. Zo oud? Ja zo oud:)
No comments yet.