Om de zoveel tijd duikt hij weer op: gamen is verslavend. Zelfs de onderzoekers (van de Universiteit Utrecht dit keer) houden de bekende slag om de arm en verwijzen wel naar de verslavingszorg (maar een psycholoog moet de diagnose stellen). De globaal geïnformeerde media natuurlijk niet: 1 op de 10 jongens tussen de 12 en 15 jaar is game verslaafd (bron: NOS.nl ). Er wordt verwezen naar DSM-5 wat eveneens nog al suggestief is (lees bijgevoegd document, waarom Internet Gaming Disorder zoals het officieel heet, is opgenomen).
Acht jaar terug liet ik dit in het kader van een Master Mediapedagogiek uitzoeken en ja, jongens in die leeftijdcategorie gamen veel (inmiddels nadert het in Nederland de 100%), maar meisjes doen er niet echt voor onder. De test was gedaan op jongeren van 17-19 op het MBO.
De resultaten op het leren hangen af, van de hoeveelheid tijd die er in het gamen gestopt worden. Met name laat door spelen (dus eerder het tijdstip dan de hoeveelheid tijd) is een bepaler voor, eventuele, lagere cijfers. Ze zijn gewoon moe ’s ochtends. Maar dat geldt eigenlijk voor elke hobby. Laten we gaming dat eens gaan noemen: een hobby. Voor een heel grote doelgroep. Waar ze bereid zijn tijd en geld in te stoppen. Veel games zijn een skillsport. Dus trainen en oefenen. Dood gaan, verliezen en weer opnieuw beginnen bij het level.
Toen ik in de jaren ‘60, begin jaren ‘70 een jong mannetje was, rende ik van vroeg in de ochtend tot laat in de avond achter een bal aan. Ik wou Johan zijn. Het zal ongetwijfeld mijn schoolprestaties beïnvloed hebben. Met mij waren en zijn er miljoenen jongens die een droom van bekende en grote voetballer nastreven. Nu Messi, Neymar of welk rolmodel dan ook. Oefening (dus trainingsuren) baart kunst.
We herdenken nog steeds de dood van een legende, die van zijn hobby zijn beroep en ons plezier wist te maken. Maar voetbalverslaving, daar is nog nooit over gesproken. Niet dat voetballers niet verslaafd (aan drank, pillen en vrouwen) konden raken; het blijken normale mensen te zijn. Alleen verschijnen daar dan weer boeken over.
Nee Johan negeerde in Betondorp de roep van school en ouders en voetbalde stug door. Het resultaat kennen en herkennen we. Toch ouders?
Maar onbekend, maakt onbemind. De discussie over gaming als verslavend duikt al lang op. Gelukkig nog, of weer, niet dat het agressief maakt. (Dat is in een indrukwekkende studie al menig jaar afgeschoten. Lees daar aub Grandtheft Childhood The surprising thruth about violent video games voor)
In 2006 werd door de VPRO de reeks De Toekomst uitgezonden: Bekijk ter informatie de aflevering over Gaming met onderzoeksjournalist Steven Johnson die toen net zijn boek over dit thema Everything bad is good for you had uitgezonden. We zouden lezen toch heel vreemd en waarschijnlijk verslavend gevonden hebben.
Als iets ouder jongetje las ik, en veel. Dat doe ik nog steeds. Het levert me soms kritiek op (niet het gedrag, maar het resultaat: stapels boeken) maar het heeft me verder gebracht. Maar ik leid meen ik niet aan een leesverslaving en de vraag zou kunnen zijn: hoe kom ik daar vanaf en hoe ziet zo’n therapie er dan uit?
Voor de huidige generatie jongens (een onderzoek over sociale media verslaving van meisjes van 12 tot 15 jaar zie ik met angst en beven tegemoet. Die kunnen echt niet zonder!) is gaming vergelijkbaar met voetbal. Een grote hobby met mogelijkheden om er groot in te worden en geld te verdienen. De wereld van eSports is inmiddels een miljardenbusiness. (Wees niet verbaasd als hier binnen enige tientallen jaren een Olympische Sport van wordt gemaakt.)
Beste 30+-er, ouder, die NIET groot geworden is met gameboys, wii’s of recenter smartphones: zo normaal als wij lezen, voetballen en dergelijke vinden, zo normaal is gaming voor jongeren. Ze leren er enorm veel van. Samenwerken in teams, doelen stellen en halen, doorzetten, met teleurstellingen leren omgaan, veel en snel leren, beeldherkenning, snelle hand-oog coördinatie. Heel sociaal en psychologische verantwoord eigenlijk. Ze leren de game-mechanics die ze straks in de echte wereld, bijvoorbeeld m.b.v. serious gaming, echt gaat helpen.
Ga met ze praten wat ze doen en hoe ze het doen? Wat er leuk aan is? Maak afspraken over speeltijd en moment.
De nieuwe site van het Trimbos Instituut (http://www.uwkindengamen.nl/) is geen slecht begin. Maar plaats het niet in dezelfde categorie als seks, drank, pillen en verdovende middelen wat deze site wel suggereert.
No comments yet.