Rusteloos doorrennen of mindfulness uitpuffen

De afgelopen maanden heb ik een stevige stapel “productiviteits” boeken tot mij genomen. Boeken die verder de pretentie hebben je te kunnen veranderen. Of daar een, al dan niet beproefd, recept voor hebben. De stukje daarover, en mijn gevoel bij dat werk, dat in diverse stukjes op managementboek.nl. Persoonlijke veranderkunde 1 , 2 en 3, of De offers van productiviteit . Technieken om slimmer te werken als een Rookie of als een Freak.

Er zaten mooie boeken tussen met wijze lessen. En draken van boeken met een sausje van wetenschap. Een hele mooie start was Hoe we leven van Vincent Deary. Als een theaterstuk is dit werk opgebouwd met fraaie verhalen.
Piek, misschien omdat die nog vers in het geheugen ligt, vind ik een aanrader.
Ik ben op het werk van Martin Seligman en de positieve psychologie gestuit. Zijn standaardwerk Gelukkig zijn kun je leren stond al een tijdje in de kast maar aan lezen kwam ik niet toe. Nu dus wel. In het vliegtuig in januari kon ik zes uur, met de tools van Seligman in handen, even de staat van mijn geluk opmaken. Het is een proces, met vallen en opstaan, maar het is te doen. Begonnen en natuurlijk nooit klaar mee.

Ik sluit deze lange reeks van boeken af met Rusteloosheid van Ignaas Devisch. Waarom toch al dat geschipper tussen druk en bezig zijn en uit willen rusten in mindfulness en op-adem-kom sessies. Devisch laat zien dat deze discussie niet alleen praktisch maar ook filosofisch is. Druk en verveling zijn twee kanten van dezelfde medaille. We leven in een tijdperk van meer en meer vrije tijd én het gevoel te hebben tijd te kort te komen. Een mooi boek dat voor mij de brug slaat van persoonlijk veranderkunde naar filosofie. En weer wat meer literatuur in de zomermaanden. Jeroen Brouwers staat op de 100 boekenkalender.

De lessen

Deel: dit is de basis van veel. Wederkerigheid is zo’n 2015 woord, maar delen leidt tot allerlei onverwachte uitkomsten.

Focus: o wat wil ik graag veel tegelijkertijd doen. Het maakt slim omgaan met tijd absoluut noodzakelijk. Maar is eigenlijk heel onhandig. Dus focus ik meer en meer. Een maand alleen maar dit, twee weken alleen maar dat. En afmaken.

Leer: mijn grote valkuil is dat ik met al die kennis die ik stukje bij beetje verzamel niets doe. Natuurlijk een stukje schrijven. Maar dat is niet essentieel natuurlijk. Dus, ik meen uit het boek van Chris Bogan haalde ik de les: doe bewust iets, hoe klein ook, met een boek. Anders is het moeite om niets geweest. Dus uit elk boek wordt iets gebruikt. Concreter nog: ik laat een boek nu pas komen als ik weet wat ik er uit wil halen.

Stel (kritische) vragen aan experts: een van de belangrijkste productiviteitslessen is dat velen al meer dan jij weten. Zoek experts en bevraag ze. Zo is je leercurve stukken sneller en efficiënter. Boeken lezen helpt als experts niet voorhanden zijn.

Je kunt (bijna) alles nog leren: ik ben nogal leergierig van aard. Ook als je dat niet ben troost je met de gedachte dat met de juiste focus, mentoring en hulplijnen je overal nog behoorlijk goed en (des)kundig in kunt worden.