Het was herinner ik mij een kleine Spectrum Prisma, Het rapport van de Club van Rome uit de jaren ’70. Inmiddels vijftig jaar geleden. Een gewaarschuwde samenleving telt voor twee zou je denken. Helaas, we kennen de gevolgen. Boeren in opstand op de snelwegen (want hé de wetenschap heeft het fout), gebieden in Zuid-Europa die in rap in woestijnen veranderen, onze Noordzee is echt (ja echt aangetoond) harder in hoogte gestegen (voornamelijk volume door warmte) dan we eerst dachten. En ons weer wordt onvoorspelbaarder met overstromingen, harde wind en windhozen en grotere temperatuurschommelingen.
Ik ben (bijna) zestig. Er zijn nog geen kleinkinderen. Maar van alle Westerse vooruitgangen waarvan ook ik flink geprofiteerd heb, hebben de meesten de klimaatschade veroorzaakt waar we nu tegenaan kijken. De vleesconsumptie, vliegen, autorijden, grote matig geïsoleerde huizen; om er een paar te noemen. Dus alles waar ik de komende jaren mee bezig ga, doe ik beperkt voor mezelf, maar vooral voor die mensjes die er vast wel komen, maar er niets aan kunnen doen. Ik ben begonnen met ze een brief te schrijven. Een tip opgedoken om projecten voor de verre toekomst concreet te maken. Mijn acties, mijn tijd in privé en werk voor de komende tijd te verantwoorden en zinvol te maken. Ik kan ook met pensioen gaan, achterover leunen en andere “belangrijkere” dingen doen.
En dan ga je aan de slag
Ik had twee jaar geleden al een paar acties voor mezelf uitgezet. Dat heeft geleid tot wat isolatie, zonnepanelen, nauwelijks vlees meer eten, veel minder afval produceren en dat soort privé dingen. ( Bezig met een duurzamere wereld). Op mijn werk heb ik dit schooljaar twee duurzaamheidsprojecten aangepakt: coachen van het project SOIL, een serious mobiele en bordgame voor agrarische studenten in Oeganda én het mede-opzetten van workshop Sustainable Development Goals (SDG) voor onze HBO-ICT studenten. Een ondersteuning om in hun projecten na de denken over de impact van hun ICT.
Een volgende slag wordt werken aan een minor Green.IT dat we hopelijk in schooljaar 2023-2024 gaan lanceren. Er wordt aan een kennisnetwerk gebouwd rondom het thema binnen en buiten de muren van de Hogeschool. En dan is er een wens om te kijken naar een doorlopende lijn op het gebied van SDG, zoals we dat nu bijvoorbeeld ook hebben voor burgerschap en ethiek.
En lezen en schrijven
Heel stiekem verwijs ik in mijn blogs en artikelen al naar dit onderwerp. Soms een referentie naar een boek of een onderwerp.
Deze zomer ga ik los om veel recent werk, fictie en non-fictie, te lezen. Zie de afbeelding. Daar komen De klimaatalmanak , Circulair innoveren en duurzaam ondernemen, Zelfs als alles eindigt (Zweedse klimaatroman) en Wie kies je om te zijn (Roek Lips) en De toekomst van Nederland van Floris Alkemade. Ik wil Optimisme van Rebecca Solnit (aanbeveling als begenadigd essayist en als tip voor een coping strategie) er nog bij. Ruim 30 boeken (maar het lezen gaat hard als je gemotiveerd bent). Ik probeer een positief activistisch essay te schrijven want al die boeken die met 150 pagina’s “wat een drama en veel wijzende vingertjes”, dat willen we niet meer lezen (en horen). Jip we waren stom, en nu zetten we onze schouders, resources, creativiteit etc. er onder. Want als een depri te hopen dat de politiek, het bedrijfsleven, liberalisme en dergelijke het gaan fixen, die vergist zich.
De resultaten van een zomer lang gelees: minimaal een Uit de boeken artikel Duurzaam ondernemen, een essay om er positief naar te kijken, ik speel met de gedachte voor een podcast, hoofdstukken voor mijn boek, informatie voor de minor GreenIT, veel leesplezier, inspiratie, opbouwen kennisbasis etc. etc. Meer ideeën komen vanzelf.
Ik heb nog geen sluitend verhaal voor die aankomende kleintjes. Ik denk wel dat ik kan laten zien dat opa met al zijn capaciteiten bezig is om het tij enigszins te keren. En het toch met een goed gevoel achter te laten voor de komende generaties.
No comments yet.