Dit weekend keek ik wat rond in mijn boekenkast. Sommige bibliofielen noemen hun boeken “mijn vrienden”. Nou dat is bij mij dan een dooie boel. Natuurlijk is het papier van dood hout (hopelijk al een keer gerecycled), maar vooral de auteurs zijn nogal dood. Of in het geval van Jeroen Brouwers met zijn 81 jaar toch wel aan het eind. Als liefhebber hoop ik dat er nog een mooie roman komt. Het is inmiddels meer hopen, maar wie had Cliënt E.Busken nog verwacht?
Ik ga langs de planken en ze zijn ook al wel een tijdje dood. Of al flink op leeftijd. Er is een herdruk verschenen van Flauberts papegaai van Julian Barnes (1946 – heden) dat ik met veel plezier in de jaren tachtig las. Ook Barnes, net 76 geworden, pent rustig door. En zo gaat het verder, plank na plank, verstofte Russen naast overleden Amerikanen (of in het geval van Vladimir Nabokov een beetje van beiden) delen in mijn huis vreedzaam de literaire hoek. Over de planken geschiedenis en filosofie valt weinig levends te zeggen. Philipp Blom is daar wel de meest ademende auteur.
Ik doe het mezelf natuurlijk wel aan. De komende tijd wordt de inhoud van de kast nieuw leven ingeblazen. Mede door de lijst met vrouwelijke auteurs . Van de klassiekers zijn er een paar schrijfsters niet meer onder ons. Anna Enquest (1945), toch al op leeftijd, heeft net een nieuwe roman afgeleverd, Sloop. Zadie Smith, Arundhati Roy, Yaa Gyuasi, Sofia Samatar en Gabrielle Bell vormen de nieuwe generaties, althans in mijn boekenkast. Het zijn weer stuk voor stuk 30+ers. Ik verwacht dat het mijn leesbeleving en geest goed doet.
No comments yet.