Over een week start het avontuur om de mogelijkheden en consequenties van nieuwe media voor het onderwijs en zorg bij te brengen aan een aantal Masterstudenten Mediapedagogiek. In deze ene zin zit al een flinke aanname fout. Ik die hun iets bijbreng. Een aantal van deze studenten zullen mediawijzer en slimmer zijn dan ondergetekende blogger en docent. Uit de assessment heb ik gelukkig kunnen halen dat ik her en der wat voorsprong heb, maar ik vermoed dat dit gat snel gedicht wordt de komende maanden. Anyway, als we de situatie in het Amerikaanse onderwijs als voorbeeld nemen (en ja die is iets dramatischer dan het onze, maar goed een spiegel voorhouden is altijd handig) , dan zullen een aantal zaken herkenbaar zijn: studenten zijn veel en veel verder met het gebruik van nieuwe technieken dan hun docenten EN er wordt nog maar heel weinig toegepast. Bekijk eens rustig de volgende twee filmpjes:
Een verontrustend beeld van de staat van het onderwijs. Leren we onze kinderen wel de juiste dingen? Als ik veel bordjes met engage me zie denk ik NATUURLIJK!
Hier is voor onze Master en onze Master-studenten een hoop te winnen. Ons onderwijsstelsel op precies dezelfde wijze ingericht als het Amerikaanse. Primair uitzenden, kennisoverdracht met pen en papier.
De “producent” van het tweede filmpje Mike West, docent, heeft op Youtube diverse lectures geplaatst met een zee van mogelijkheden waar te beginnen.De eerste colleges zullen we zijn presentaties uit elkaar analyseren en ons storten op wiki’s, weblogs, Netvibes etc. etc.
Ik ken geen onderzoeken of boeken over de gesteldheid van ons Nederlands onderwijssysteem, of vergelijkbare clipjes als de twee hierboven, maar als ik kijk naar mijn kinderen, op de lagere en middelbare school, is ook hier een grote discrepantie tussen hoe ze op school leren en thuis. De clips geven hetzelfde beeld als mijn huiskamer. Dus maar weer gekeerd naar de Amerikaanse situatie. Hier hebben dit jaar twee grootheden twee boeken gepubliceerd over het Amerikaanse onderwijsstelsel en wat te doen. In Turning Learning right side up Setting education back on track betogen gelouterd organisatiedeskundige Russell Ackoff en Daniel Greenberg dat het Amerikaanse onderwijs systeem is blijven hangen in een wereld die al 100 geleden opgehouden is te bestaan. Zij bepleiten een levenslange school, een plek waar mensen gestimuleerd worden te ontdekken en te vragen. Clay Christensen e.a. bepleiten in Disrupting Class How disruptive innovation will change the way the world learns welke maatschappelijke en technologische veranderen het schoolstelsel op zijn kop zullen zetten. Christensen heeft de theorie van de disruptive innovation (verstorende innovatie) al in een aantal industriën voorspelt en steeds gelijk gekregen. Hij wijt het gebrek aan innovatie in het onderwijs aan het feit dat dit een publieke service is, en geen private. Ondanks de aanwezigheid van veel computers in het onderwijs is de manier van lesgeven niet veranderd, zijn de methoden om te leren lesgeven door onderwijzers ook (nog) niet veranderd. De complexiteit van het onderwijs en de manier waarop het georganiseerd is, dempt innovatie. In dit boek schetst Christensen een pad naar een student-gecentreerd onderwijs.
Allemaal mooie theorie, de beelden uit de clips zijn duidelijker. Aan ons de taak een stukje van het probleem aan de pakken.
No comments yet.