Wat te doen met personeel dat blogt over uw bedrijf, direct of indirect? “Vandaag een gesprek met capo J en zijn SM luitenant M. Weer een k**-opdracht.” Waar liggen in uw bedrijf de grenzen?
Het eerste artikel in Harvard Business Review dat webloggen behandelde was de Case Study A Blogger in Their Midst van Halley Suitt. In deze studie werd de zaak behandeld van een webloggende medewerker die veel nieuws en ontwikkelingen over haar bedrijf en haar producten naar buiten bracht. Een schok gaat door het management. In deze case worden de ogen van de marketingafdeling geopend en wordt de medewerker ingezet in de marketingstrategie. Alle commentatoren op de case waren het over de aanpak van het bedrijf eens. Maar zo positief als deze medewerker over haar werk schrijft, het kan dus ook anders en wat dan? Ontslaan! Niet direct is de aanbeveling. Allereerst dienen bedrijven zich te laten informeren door de mogelijkheden van weblogging, de benefits en de risico’s. Minimaal dient er verder een bedrijfspolicy te komen waarin staat vermeld hoe een bedrijf wil dat medewerkers omgaan met informatie over collega’s, producten etc. Is satire toegestaan? En verder dient overwogen te worden wat de schade is van rechtszaken en de publiciteit die eromheen gecreerd wordt.
Een paar voorbeelden:
– Waterstone ontsloeg zijn langjarige medewerker Joe Gordon omdat zijn satire over het bedrijf op zijn weblog niet meer wensten. De Guardian deed verslag. Joe werd een held in de blogosfeer. De affaire en rechtszaak waren geen feest voor Waterstone.
– Dichterbij huis: Patric Savelle free-lancer bij Centric werd ontslagen om de volgende weblog (dank aan Jeroen voor het blogje op Minitrue. Niet vrolijk, maar is dit voldoende reden voor ontslag? Het nieuwsitem is natuurlijk al her en de opgepakt en de vraag is wie hier het meeste last van heeft?
Meer voorbeelden zijn de vinden op Spelregel pagina van Frankwatching’s Wiki
No comments yet.