Dromen, ambities en nog 12 jaar te gaan

De afgelopen weken heb ik nagedacht over de laatste periode, het laatste kwart van mijn carrière. Deze zomer word ik 55 en heb nog zo’n 12 jaar en 9 maanden werkzaam leven te gaan. Ik kwam tot de ontdekking dat in de ruim 30 jaar dat ik nu in de ICT werkzaam ben, het dit vakgebied niet gelukt is dit naar het onderwijs te brengen. Goedbedoelde en soms ook goed uitgevoerde projecten ten spijt, is dit zeer teleurstellend. Daar gaan we maar eens verandering in brengen met het Techatelier.

Ambities Techatelier

Een jaartje geleden dacht ik er over een winkel, een atelier in de stad te willen starten waar we workshops voor kinderen van 10 – 14 jaar gingen organiseren rondom ICT en techniek.  Techniek staat erbij omdat er zoveel meer mogelijk is in de moderne samenleving. Techniek is ook heel dichtbij met smartphones, drones, 3D printers en zeer toegankelijk voor kinderen. Soms is het verstopt in chatbots, zoekmachines, games etc.

En toen kwam in het voorjaar de Onderwijsroute 10 – 14 langs. Een uitgelezen kans. Een school die vers kan én mag beginnen met haar programma. Met een probleem en vraag: ze willen moderne techniek in ons onderwijs, programmeren dat soort zaken maar we kunnen het niet vinden. Dus kwam de Educatie opleiding bij het Techatelier langs. Want uitgevers geven niet thuis. Opleidingen en zelf lectoren moeten erkennen, dat is er niet. Zo’n kans, ik kan het niet laten. Een handschoen die je moet oppakken. En zo begon ik te organiseren.

Een eerste analyse leerde dat als je dit binnen het reguliere onderwijs (lees HBO) op gaat pakken je een decennium verder bent. Gewoon praktisch, curriculum ontwikkelen, mensen werven, studenten werven, uitvoeren, testen en onderzoeken en ja na een flink aantal jaren komen studenten met diploma het gebouw uit.

Draagvlak creëren

Eén van mijn inspiratiebronnen, Martijn Aslander, heeft dat systeem in Nooit af prima beschreven. Zelfs als het meezit, is dat een no-go. Als ICT’ers en ondernemers denken we agile en gaan we beginnen. Dus maak je verbinden en enthousiastmeer je. Kijk je wat er, in mijn geval, allemaal mogelijk is binnen de parameters tijd, geld en ambities. Tijd: (te) weinig, geld: (nog) niet.

Dan die ambities die heb ik naar boven of liever naar buiten bijgesteld. Als het er dan komt, dat ICT en techniek curriculum dan moet dat voor heel Nederland, en een plek krijgen ingebed in het onderwijs. Maar we starten erbuiten anders schiet het niet op en gaan de weerstanden het tempo vertragen. Daar schieten die 40 kinderen die in september met hun onderwijs beginnen niets mee op. Eén dag in de week, gedurende vier jaar.

Om draagvlak (toverwoord) te creëren heb ik de metafoor van het zwembad bedacht. Het Techatelier wordt het moderne zwembad. In de jaren ’30 vond de overheid het nodig dat alle kinderen goed leerden zwemmen. Maar niet elke school had het geld om een zwembad te bekostigen dus werd het concept zwembad bedacht. Alle middelen, expertise en fondsen werden daar bij elkaar gebracht. De school hoefde alleen maar de kinderen op de bus te zetten (of in een ganzenpas er naartoe te lopen) en ze kwamen met natte haartjes en later met diploma’s terug. Er werden ook nog andere businessmodellen bedacht zoals cardio zwemmen voor ouderen en disco zwemmen voor feesten en partijen. Het eerste zwembad zag er echter wat anders uit. Zie hiernaast.

Je kon namelijk ook best beta beginnen. Met water, een haak, een leerling en een meester. En in het Techatelier komt dat ook mooi samen, de kennis, expertise, coaching, middelen, onderzoek etc. etc.

Een programma dient zich aan

Nou dat gaan we dus met het Techatelier ook doen. Iets met roeien (tijd) en riemen (beschikbare middelen). In het eerste schooljaar gaan de kinderen met Lego League aan de gang. In de tweede periode programmeren met Scratch. Iets met Geo data want het Kadaster vindt het een fantastisch initiatief en HBO Educatie studenten Aardrijkskunde gaan hier mee aan de slag. De laatste periode koppelen we hardware, software en competitie aan drones, bouwen, programmeren en vliegen. Een mix van software en hardware ontdekken. Gekoppeld aan elementen uit de 21^e eeuwse vaardigheden waar de overheid inmiddels ja tegen gezegd heeft. Het is natuurlijk niet zo dat we zomaar wat aan het doen zijn. Maar er is nog geen in steen gegoten curriculum (kan ook niet) en nog geen fysieke locatie. Maar goed een kanaal met water was ook genoeg voor de eerste zwemlessen.

Risico’s en gaan

“Heb je wel over de risico’s nagedacht, Bertrand?” Goede vraag. Inmiddels best wel. De ambitie is groot. Ik heb wel geleerd dat mensen zich uiteindelijk makkelijk aansluiten bij een grote ambitie met kleine haalbare doelen dan iets kleins wat haalbaar is. Geld. Daar maak ik me niet druk om. Als je wat verdiept in de bedragen die in Nederland nu al, selectief en in mijn ogen niet duurzaam, in projecten worden gestopt. Groningen heeft zich de ambitie gegeven de digitale provincie van Nederland te worden. Google, met hun servercentrum in de Eemshaven, steunt dit met middelen en kennis. Om de foto hiernaast staat een initiatief van de techniekwereld, Imaginary. Een expo over wiskunde. Locatie Unter den Linden 19a in Berlijn op 200 meter van de Brandenburger Tor. De duurste vierkante meters naast de Microsoft Store. Alleen maar om mensen in een mooie etalage moderne wiskunde toepassingen te laten zien. Er zijn tienduizenden vacatures in de ICT en techniek in Nederland en dat worden er alleen maar meer. Dus de industrie wil wel en begrijpt dat er duurzame vernieuwing nodig is om het vakgebied bekend te maken bij jongens én meisjes. 10 tot 14 jaar is een uitgelezen leeftijd om hier mee bezig te zijn.

Tijd dan? En momentum? Draagvlak. Jip dat zijn risico-gebieden. Voor al deze risico’s geldt: gaat dit me tegenhouden? Steeds maar vertellen, mensen aanhaken, het zal het belangrijkste werk zijn. Er zijn studenten in minoren die vanaf september materiaal gaan maken, er is een lector die onderzoek wil doen naar werkvormen en programma. Ik wil veel, het liefste alles, door studenten laten doen. Materiaal ontwikkelen, gelden zoeken, ateliers runnen. Want mijn primaire 40 uurs in de week taak is HBO-ICT bij Windesheim.

En dan staat er hopelijk over een twee jaar een raamwerk van waaruit ICT en techniek gegeven kan worden. Daar etaleren kinderen (ook mijn kleinkinderen) hun eigen ontworpen 3D prints die ze online en in de winkel promoten en verkopen. Dan ontdekken ze logistieke ketens, webshops, open source, design thinking, chatbots, communicatie en samenwerken. Of zaken die over toen jaar of meer belangrijker zijn geworden. En dat wordt uitgerold naar zoveel Techateliers als er in Nederland maar nodig zijn.
Als ik dat kan achterlaten, durf ik rustig met pensioen. Maar dit eerst voor elkaar boksen. Buiten én met het onderwijs om de vaart erin te krijgen én duurzaamheid te organiseren.

Als je me wilt helpen, ideeën en/of suggesties hebt: mail of bel (06-52585555) me. Volgen kan ook op Facebook. Meer en meer informatie kan je vinden op www.techatelier.nl. Schrijf je in op de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.