Het aantal bijdragen van mij aan de blogsfeer was in 2019 slecht. Geen creativiteit, geen aandacht en geen focus. Waar ging dat wel heen, dan? Weinig idee. De tijd is in ieder geval vervlogen. Ik tikte wel de stukken voor managementboek.nl. Ik krijg de boeken, zij en de lezers de stukken. De aandacht na de zomer is verlegd naar wat specifieke aandachtsgebieden zoals persoonlijke ontwikkelingen, IT-gerelateerde onderwerpen en algemenere managementthema’s. Een aardig voorbeeld van de Long Tail van deze content is wat er gebeurde met de blog over het boek Nooit meer een zelfhelpboek van Dominique Haijtema. Ze pikte dat op, linkte het stuk op LinkedIn en de blog kreeg een tweede leven. Er was een snaar geraakt.
Over dat Longtail verhaal werkte de Long Tail genaamd google search ook prima. In een ver verleden (2008) heb ik Chris Anderson geïnterviewd op uitnodiging van uitgeverij Business Contact over dat boek. ITSME zocht voor haar blad Signaal een deskundige van de Long Tail in de maakindustrie en kwam zo bij mij uit. Zo raar kan het lopen. Het stuk is hier digitaal te lezen. In het voorjaar verschijnt het in het Engels in de internationale editie. Twaalf jaar later heb je dat labeltje opeens.
Van alle boeken die ik las vielen me twee thema’s het meeste op: dat wat in de wereld van cybersecurity gebeurt en hoe groot geld (biljarden) wordt weggesluisd (aan economieën onttrokken) of “teruggegeven”. Boeken die in de eerste categorie vallen zijn het toegankelijke Het is oorlog maar niemand die het ziet. Sandworm is meer gedegen journalistiek, maar het beangstigt wel. Als ICT-er ga je och wel eens anders over je vakgebied nadenken.
Als burger zie ik al die berichten over charitatieve ingestelde grootverdieners. Het is mooi, maar eigenlijk maakt Rutger Bregman daar de juiste analyse: jongens betaal gewoon belasting, daar hebben we echt het meeste aan. Een boek dat het schandalige wegwerken van geld verteld is Moneyland. Dat goede doelen is ook weer een industrie met haar eigen moderne businessmodellen. Lees daarvoor The business of changing the world.
Andere pareltjes? Als boek zeker: The Fifth Risk van Michael Lewis. De boodschap is ook weer niet vrolijk: Donald Trump’s mannetjes plunderen het Amerikaanse sociale systeem. In 2020 maar eens wat vrolijker boeken gaan lezen😊
En voor de schaakvereniging OudZuylenUtrecht.nl vanuit sociale verplichting. De posts zijn verslagen van externe wedstrijden, en soms partijanalyses. Het zet spelers aan hun partijen te delen. Het zet andere spelers aan verslagen te schrijven zodat iedereen meer meekrijgt wat er op de schaakavonden gebeurt. Een uitslag zegt niets over de emoties van de overwinning. Of het “net-niet”- verlies. Hoogtepunten: de match tegen Hoogland. Een nipte winst en lekker vroeg in het seizoen. Schaakcollega Sander Blok staat altijd garant voor spannende partijen. Zijn remise in deze match was voldoende voor de winst. Een Weense opening leidde tot een merkwaardig middenspel en (achteraf in de analyse) gewonnen eindspel. Als je ervan houdt: lees het artikel en speel de partij Blok – Dieleman met analyse na.
Dan is er nog Blogmania (dit kanaal) en de docentblogs op werkenbijhogescholen.nl . Mijn leesjaar was slecht, dus stukken daarover waren er nauwelijks. Ik hield me niet aan mijn eigen afspraken om romans te lezen. 2020 moet dat beter. De fysieke perikelen met mijn hart en de mentale kant, tsja dat was nauwelijks voor publicatie. Eén stukje, Mijn hart een wonderbaarlijk orgaan.
Op WBH was het meeste interessante het verslag van de reis met collega’s van Howest en studenten naar Silicon Valley. Volgend jaar ook maar weer eens aan gaan werken.
Samenvattend: er is wel wat geschreven. Discipline voor mezelf was niet altijd aanwezig. Dat gaan we in 2020 ook anders doen.
No comments yet.