De teller staat op 31 december 2019 op precies 80 gelezen boeken. Begin januari las ik De winter voorbij uit van Isabelle Allende. En de 31ste sla ik Waarom de superrijken de wereld niet zullen veranderen van Anand Giridharadas dicht. De boeken zitten in mijn gebruikelijke categorieën: business, ICT, thrillers, literatuur, geschiedenis en persoonlijke ontwikkeling. Met extra veel aandacht voor cyber security dit keer.
Vijf sterren, dit waren de beste
Ik rank de boeken met 1 ster (had niet gehoeven) tot 5 sterren (super). Zeven boeken kregen de 5 sterren:
Nobel streven – Frits van Oostrom
Een Italiaanse reis – Philip Blomm
The business of changing the world – Raj Kumar
Met mijn vader is niks mis – Toine Heijmans
De Wadden Een geschiedenis – Mathijs Deen
Het is oorlog maar niemand die het ziet – Huib Modderkolk
Levels of life – Julian Barnes.
De beste, als ik er één moet uitkiezen? Ik zou voor Met mijn vader is niks mis gaan.
De 100 boeken uitdaging ging dit jaar niet zoals ik gehoopt had. In het eerste kwartaal las is De heren van de thee van Hella Haasse nog wel helemaal. Toen kwam de klad erin. Op vakantie in Zuid-Afrika kwam ik het werk van André Brink weer tegen. Ik kocht bij terugkomst een flinke set boeken (zie afbeelding) en kan dus nog even vooruit. In 2020 moet ik dit weer wat beter oppakken. Daar heb ik wat voor bedacht. De boeken zouden kunnen worden: Les Miserables van Victor Hugo, twee Amerikaanse romans, Doctor Faust en ander werk van de familie Mann en in het laatste kwartaal of Iwan Toergenjew of Virginia Woolf.
In mei had ik soort mini-vakantie gevoel en veel kunnen lezen. Maar liefst tien boeken.
Verrassingen
Als aanbeveling en echt wel verrassend waren twee boeken die met schaken (ook nog zo’n hobby) te maken hebben. Jan Timman schreef met The Longest Game een mooi boek over alle vijf de matches die Karpov en Kasparow in de jaren ‘80 en ‘90 om de wereldtitel hebben gestreden. Met Game Changer schreef Matthew Sadler het boek over AlphaZero, het op AlphaGo gebaseerde AI-programma van inmiddels Google. Over AI, de nieuwe ‘schaakregels’ en veel onmenselijke zetten. Na een uurtje trainen versloeg AlphaZero met een zeer bijzondere speelstijl de sterkste engines van dit moment. Met een ELO-rating van 3400 is het vele malen sterker dan zijn menselijke tegenstrevers.
Eén of eigenlijk geen ster
Dan nog twee boeken die echt niet hadden gehoeven. Tim Ferriss schreef met Tribe of Mentors een heel slecht boek. Nagenoeg geen meerwaarde voor iedereen eigenlijk.
Ik ben verder een fan van Lee Child’s Jack Reacher-reeks. Begin van het jaar las ik Verleden tijd wat prima was. In zijn laatste Blauwe Maan is Child doorgeslagen, althans zijn held Jack. Het is een moordmachine geworden dat koelbloedig executeert. Hij heeft een liefje dat hem volgt en kennelijk niet geshockt is van de lijken die zich om hun heen opstapelen. Wat Child in zijn hoofd had, toen hij dit bedacht? En zijn uitgever om dit naar de drukpersen te sturen, geen idee. Jammer, en allebei één ster, omdat ik lager niet geef.
No comments yet.