Velen zoeken uiteindelijk de gewichts Heilige Graal. Fitness, diëten of een combinatie is het lot van velen die in de spiegel kijken en wat hij / zij ziet niet bevalt. Mijn belangrijkste inzicht, na het lezen van toch wel wat boeken op dit vlak, is dat kennis van je eigen lichaam, wat voedsel is en hoe dat in het systeem dat lichaam heet acteert, erg beperkt is. Zowel voedseldeskundigen als dieetkenners zullen dit beamen. Door het lezen van deze boeken heb ik kennis, maar ben ik geen deskundigen. Ik hoef daarvoor maar in de spiegel te kijken om dit te weten. Nope. Het bevalt me niks. 110 kg schoon aan de haak. Klassiek hangbuikje. BMI hangt al jaren tegen de 30. Dus het moet nu eens anders en radicaal. De noodzaak en pijn bij mij zit in mijn linkerknie. Elke stap doet pijn. Elke kilo minder is dus winst.
Ik heb al wel pogingen gedaan hoor. Het grootste verlies (gewichtswinst) bleek jaren geleden een scheiding. Veel sporten twee jaar geleden tipte de 103 kilo aan. Ik wil naar de 90 kilo. Mijn hulp is nu het slow carb dieet zoals Tim Ferriss dit in Body Een lijfboek heeft opgenomen. Het is geen vrijblijvend gebeuren. Wat mij overtuigd heeft, is dat het beschreven dieet (met name de keuzes wat je wel en niet moet eten) overeen komt met het gezonde voedingspatroon dat in de Voedselzandloper beschreven is. Alleen fructose houd ik er even buiten. Ik moet vet kwijt en als dat gelukt is, kunnen de fruitjes weer.
Ferriss’ strategie bevat drie aspecten die mij aanspreken:
1) er is wekelijks een vaste vrije dag. Deze motiveert én is goed voor de spijsvertering;
2) meten = weten. Alleen hoeveel kan en wil je weten. Ik hoef niet wekelijks mijn vetpercentage te kennen. Ik hanteer meetlint en weegschaal;
3) ik heb een commitment aangegaan om eind 2014 90 kilo te wegen. Al drie maanden lang dan. Als dat niet lukt heb ik deze weddenschap met mezelf verloren. En gebeurt er iets dat ik niet leuk vind. En als ik win: dan heb ik iets groots aan mezelf bewezen. Dit is onderdeel van de 4 uur studiestrategie van Ferriss
No comments yet.