Er zal een psychologische reden voor zijn: de boeken die ik heb meegesleept naar de Franse Alpen waren niet vrolijk. Life Inc. van Douglas Rushkoff is geen vrolijk verhaal over hoe wij, westerse burgers, ontvreemd zijn geraakt van diepliggende sociale waarden. Wereldwijde complot theorieën worden erbij gehaald. Als romantische afleiding had ik The Scarlet Letter (1850) van Nathaniel Hawthorne in de koffer gegooid. Verplichte literatuur als je de geschiedenis van Amerika wilt bestuderen. Maar vrolijk wordt je niet van wat de jonge Hester Prynne zichzelf en haar buitenechtelijke kind werd aangedaan. De aanstichter van al dit morele leed, de geestelijk vader van de Bostonse kolonie, maakt uiteindelijk maar een eind aan zijn leven. Ik heb het al na 100 pagina’s voor gezien gehouden.
Joan Didion verhaalt in Het jaar van magisch denken op fraaie wijze van het verwerken van de plotselinge dood van haar man en de ziekten die haar dochter treffen. Zoveel mooi geschreven leed. Het was mooi weer in Frankrijk, maar bij minder weer had ik me van een berg gestort. Ook het nieuws uit Nederland stemt niet vrolijk. Economische rampspoed lijkt ons dagelijks te treffen. Het is dus niet vreemd dat toen ik las dat Henk Krol’s 50plus partij kaderleden zoekt, ik dit even overwoog. Zo somber word je er van. Het wordt tijd voor vrolijker nieuws. Ontsomberen zou het devies moeten luiden van de vrolijke krant van Nederland. Ook lastig en vervelend nieuws kan leuk zijn. Wie neemt voor zo’n initiatief het heft eens in handen?
En ik had nog wel het handboek Flourish, van positieve psycholoog Martin Seligman, op mijn ipad gezet. Vergeten. Tijd voor positieve inspiratie dan maar de komende dagen. Ontsomberen is het devies.
No comments yet.