Vandaag heb ik het aangedurfd: mijn iPod gekoppeld aan mijn laptop. Daarvoor zat deze verbonden aan mijn PC, maar na 2 CPU-crashes in een half jaar werd dit wat al te gortig. (Het levert sowieso een probleem op met het aantal PC’s waar ik mijn gekochte muziek mee mag delen. Maar dat komt op de tweede plaats.) Ik heb dus al een aantal maanden een iPod waar ik, behalve naar luisteren, weinig mee kon. Ik ben maar weer CD’s gaan kopen. Maar nu de stap gewaagd, het pakketje iPodRip opgespoord, en aan de slag. Een zeer rare manier natuurlijk want een iPod is een harde schijf, maar de bestanden zijn zonder gedoe niet toegankelijk.
Gierende zenuwen (bij mijn eerste aanschaf van dit apparaat koppelde ik niets vermoedend de iPod aan de PC, om na een minuut te merken dat de iPod al leeg was, weg meegeleverde U2-collectie, welke idioot bedenkt dat dus. We klagen wel over Microsoft, maar gesloten omgevingen creeëren kunnen ze bij Apple als de beste.)
Nu twee zware uren en gevloek later (wat zijn er toch veel slechte programmeurs) staan alle nummers (nou ja 120 zijn er verdwenen) eindelijk op mijn laptop (joepie, backup) minus de door Apple met AAC-bescherming gekochte nummers, die nu weer met een vierde PC zijn gekoppeld. Ik zal niets, nooit meer uit de iStore kopen. Alles wordt namelijk meteen ook vier keer gedeeld. Nog één keer en dan zijn mijn ruim 800 aangeschafte nummers waardeloos. Een shit-systeem dus.
Nu zult u zeggen, stop dan met die iPod. Ja, das een goede, maar… liefde, design, gemak. Tsja had SUN maar de iPod bedacht dan was mijn muzikale leven pas echt zonnig. Nu maar wat CD’s aan de bibliotheek toevoegen, synchroniseren en op pad.
No comments yet.